Kardeş sevgisi

Beğendiğim ve severek okuduğum yazarların yazılarından ara ara notlar alırım.
Bunların başında Haşmet Babaoğlu gelir.
Bu sabah arşivimi biraz karıştırınca gördüm.
Yine onun yazısından şöyle bir not düşmüşüm arşivime:
Gençliğimde kan bağına dayalı kardeş sevgisini küçümserdim.
Özgür tercihe dayanmayan ve aile kurumunun zorlayıcı diline yaslanan kardeşliği göklere çıkartanları bir menfaat şebekesinin üyeleri olarak gördüğüm de oldu.
Doğrusu, bu bakışımı haklı çıkartan pek çok tecrübe yaşadım...
Sonra yıllar geçti ve kardeş sevgisindeki derin hikmeti ve ibreti kavradım: Kardeşini sevmek, kaderini sevmekti!
5 Şubat 2012

Aşka benzeyen sevgidir kardeş sevgisi.
Kardeş sevgisi derinden seyreden bir sevgidir.
Öyle her an dillerde olmasa da her zaman kendini hissettiren yoğun ve tarif edilemez bir sevgidir.
Tabakta kalan son kurabiyeyi o yesin diye bırakmaktır kardeş sevgisi.
Bazen de tüm ortak suçlarınızda "hayır suçlu o değil benim" diye kendini ortaya atmaktır.
İnsanın tüm samimiyetiyle karşısında ezilmeyi isteyebileceği tek sevgidir belki de.

Elbette kan bağı olmadan da yaşanabilen bir şeydir.
Lakin kan bağının bağlayıcı ve gizemli bir tutkalı vardır.
Kavga edersin, barışırsın, asla terk edemezsin.
Hayatınızda biri size uygun değilse, onu sevmezsiniz, onunla görüşmezsiniz olur biter.
Başka birinin her derdine koşma ihtiyacını bu kadar güçlü hissetmezsiniz, koşmadığınızda bu kadar suçluluk duygusu hissetmezsiniz.
Kardeşlik, kardeş sevgisi böyle değildir.
Tuhaf bir bağlayıcılığı vardır.

Yalnız insanların yıllar geçince ellerinde kalan tek tesellisidir.
Kan bağı temelli bir duygusal sigortadır.
Gerektiğinde sonsuz bir destek ve empati gösterilir kardeşe.
Her hareketi sizi rahatsız edebilir ama yaptığı tek düzgün hareket sizi mutlu eder, hataları kolay affettirir.
Birbirinizin hem ailesi hem de dostusunuzdur.
Sizi olduğunuz gibi, tüm korkularınız, zayıflıklarınız, tüm geçmişiniz, hayalleriniz kısacası her şeyinizle tanıyan ve hatta sizi sizden daha iyi tanıyan, yanında kendiniz olabildiğiniz birkaç insandan biridir kardeş.
Aynı annenin karnında, aynı çatı altında vakit geçirmişsinizdir.
Kader böyle belirlemiştir ve belki de bu sevgi gerçekten kaderden hoşlanmanıza hatta ona şükretmenize yol açan ender durumlardan birini oluşturur.
Yani Haşmet babanın dediği gibi, kardeş sevgisi bize kaderimizi de sevdirmekte.

Paylaştığınız şeyler ne kadar az olsa da, seçimleri sizi yaralasa da onu başkalarına karşı her zaman sonuna kadar savunmak istersiniz.
Aslında başka hiçbir şeye benzemeyen, ne kadar anlatılırsa anlatılsın, tarifi hep eksik kalacaktır kardeş sevgisinin.
Velhasıl;
Allah'ın, kardeşi olan herkese verdiği en güzel armağanlardan biridir kardeş sevgisi.

Oğuz Ağca / 1 Haziran 2014