Bir entelektüelin düşünce zinası

Dün gurbette yaşayan bir arkadaşımın paylaşımına Türkiye'de yaşayan biri şöyle yazmış: ''Sizi kimse orada zorla tutmuyor, çıkıp gelip burada yaşayabilirsiniz.'' Çok bilmiş! Gurbette yaşayanlara yönelik Türkiye'de yaşayanların zihinlerinden dillerine dökülen daha nice sözler duydum. Hepsi hoşgörüsüz ve ön-yargılı... Bir defa bizler kader diye bir şeye inanıyoruz. Gurbette insanları kimse orada zorla tutmuyor evet ama kader diye de bir şey var. Belki de kaderleri orada tutuyor nereden biliyorsun. Adam 1963'te tek başına gitmiş, bugün 4. nesil orada yaşıyor. Hiçbir şekilde asimle olmamış, dininden, bayrağından, vatan sevgisinden ödün vermemiş. Sen ise bozuk Türkçesi ile dalga geçiyorsun. Utan biraz! Kolay mı öyle bırakıp gelmek! Sen daha gündelik alışkanlıklarından vazgeçemiyorsun ama karşındakine 50 yıllık geçmişini sil gel diyorsun. Kimse oradaki insanların içlerindeki yangını bilemez! Gördün işte, Rotterdam 'da hiçbir yerden talimat almad

30 Mart 2012'de Facebook sayfama şunları yazmışım: Zamanımı, vasfımı, imkânlarımı, haysiyetimi tüketerek yaşadığım bu hayatta Bir anne dokunuşunun hayaline neler vermezdi ki bu yürek. Bugün karşıma çıktı. Çok merak ediyorum bu satırları hangi duygularla, hangi ruh haliyle yazdım. Belkide annemle aramın iyi olmadığı bir dönemdi. Anne dokunuşu her türden insanın hangi yaşta olursa olsun ihtiyaç duyduğu bir duygu. Allah annelerimizi başımızdan eksik etmesin! 30 Mart 2017 Uzun bir aradan sonra tekrar buraya bir şeyler karaladım