Özledim
Özledim... Baze n özlemeyi özler insan. Özlemek, en olmadık zamanlarda karşınıza çıkan tehlikeli bir eylem. Aynı anda hem sıkıntı hem de bir hedef sağlamasından ötürü u mut yaratan r uh hali. Özlem duygusu öyle bir şey ki; Güvenle yattığını sandığın bir anda, usul c a ruhuna sokulup, senden h a bersiz oralara yığılmış cepha n elikleri birer birer ateşleyiveriyor. Sarsılarak uyanıyorsun. Hayatında olmayan birini hay a tına almak, ona dokunmak, onun sesini duymak için kıv r anırken buluveriyorsun kendini. Özlemek, o yakıcı istek... Özlediğin ise çok uz a klarda.. Bir şey var boğazıma takılan, yutkunamıyorum. Bir şeyler var tam boğazımın orta yerinde, seni kaybettiğim gün yine ayrı yere çöken ağırlık gibi.. Özlem meğer birazda yutkunamamakmış. Özlemek... Yokluğunu hissetmek. Varlığını istemek. Bir türlü unutamamak. Bazen de; gülümsemek, hüzünlenmek, birkaç damla yaş dökmek. Atilla İlhan'ın dediği gibi; Ayrılık girdi araya.
