Ne güzel adamlardık biz!
Ne güzel adamlardık biz! Hatırlasana... Bir dal cigarayı beş kişi paylaştığımız olmuştu. Canı sağolsun Nebi'nin hiç sigarası olmazdı, hep bizden otlanırdı. Bahanesi de hazırdı. Babama verilmiş sözüm var oğlum derdi. Sanki bizler babamızın rızasıyla sigara içiyorduk. Ama delikanlı çocuktu. O Maraşçasıyla Türkçe'mizi katletse de, yine de pusulamızdı o bizim. Belkide kötü alışkanlıklarımızın olmayışını ona borçluyuz. İyi çocuklardık biz! Birimizin bacısı, hepimizin bacısıydı. Kimse kimsenin bacısına kötü gözle bakmazdı. Aynı kıza göz koymazdık da... Sevdiğimiz kıza yazdığımız şiirleri birbirimize okurduk. Kızın kapısında nöbet tutulacaksa her beraber tutardık, kar demeden kış demeden. Mutlu vardı; naif sevecen kız gibi çocuktu. Sümer Özgü diye bir sanatçının varlığından onun sayesinde haberdar olmuştum. Burdur'u anlata anlata bitiremezdi. Hiçbir falsosunu görmedik. Belki de sigarayı bile bize ayak uydurmak için içiyordu. Esaslı dostlardık biz! Elimize par