Bir entelektüelin düşünce zinası

Gönül ilişkilerinde insan haksızlığa uğradığını düşününce çoğu zaman bocalıyor. Öfkesine, hırsına, kısacası kendine yeniliyor. Başkalarına bulunduğumuz telkinleri kendimize uygulayamıyoruz. Vakur duruşumuzu yitirip, içimizden bir canavar çıkıyor. Yakıp yıkıyoruz, kırıp dağıtıyoruz. Gönlümüzü terbiye etmeyi bilemedik bir türlü. Oysa ki; Bilmeli ki insan, olan olmalıydı. Pişmanlığı bırakmak gerek. Oysa ki; Bilmeli ki insan, olacak olan olur. Kuruntu yapmamak gerek. Oysa ki; Bilmeli ki insan, o halde olan olur. Telaş etmemek gerek. İçimizde aşkımızı hapsedip beklemesini bilemedik. Marifet arzu etmediğini geri çevirmekte değil. Marifet, çıldırasıya arzu ettiğinden vaçgeçmekte. Zira aşk namus ister, haysiyet ister. Aşk her şeyden önce, sevdiğine evet demeyi değil, hayır demeyi ister. Aşk adamının sermayesi hüzündür. İçinde hüzün olmayan, hasret olmayan, mesafeler olmayan aşkı neyleyim! Aşktan fayda beklenmez, aksine aşkın kendisi zarardır. Ve hatta mağlubiyetti

Uzun, sağlıklı ve mutlu bir ömür vaat eden bir reçete geçti elime. Kendim için tek tek maddeleri yoklamak istedim. Bu reçetenin ne kadarına karşılık verebiliyorum acaba? - Yediniğizin tam yarısı n ı yiyin. Sigaraya başladım başlayalı zaten az yemekteyim. - Güldüğünüzün tam iki katını gülün. Karşıma gülünecek bir şey çıkarsa gülüyor u m ama bir arayış içinde değilim. - Yü r üdüğünüzün tam iki katını yürüyün . Yürüyüş konusunda üşengeç biri değilim, yürümeyi seviyorum. - Sevgide sınır tanımayın. Beni bilen bilir. Ben sevdi mi olabildiğin c e abartan biriyim. - Affederek yüreklerinizi bir ken a ra bırakı n . Aslında b unu deneyimlem e m oldu. Çok faydası n ı gördüm. Affetmed i ğin kişiyi sırtında adeta yük olarak taşıyorsun. - Kendinize iki kat fazla zaman ayırın. Bu konuda bir s ıkıntım yok. B e n kendimle baş başa kalmayı se v iyorum zaten. Film izlemeyi, müzik dinlemeyi, dergi veya kitap okumayı seviyorum. - Canınızı sıkan ortamlardan 5 dakika içinde uzak

Özledim... Baze n özlemeyi özler insan. Özlemek, en olmadık zamanlarda karşınıza çıkan tehlikeli bir eylem. Aynı anda hem sıkıntı hem de bir hedef sağlamasından ötürü u mut yaratan r uh hali. Özlem duygusu öyle bir şey ki; Güvenle yattığını sandığın bir anda, usul c a ruhuna sokulup, senden h a bersiz oralara yığılmış cepha n elikleri  birer birer ateşleyiveriyor. Sarsılarak uyanıyorsun.  Hayatında olmayan birini hay a tına almak, ona dokunmak, onun sesini duymak için kıv r anırken buluveriyorsun kendini.  Özlemek, o yakıcı istek... Özlediğin ise çok uz a klarda.. Bir şey var boğazıma takılan, yutkunamıyorum.  Bir şeyler var tam boğazımın orta yerinde, seni kaybettiğim gün yine ayrı yere çöken ağırlık gibi..  Özlem meğer birazda yutkunamamakmış. Özlemek... Yokluğunu hissetmek. Varlığını istemek. Bir türlü unutamamak. Bazen de; gülümsemek, hüzünlenmek, birkaç damla yaş dökmek. Atilla İlhan'ın dediği gibi; Ayrılık girdi araya.

Aşkı n her yönünü biliyorum. Sevdim de, sevildim de... Terk ettim de terk edildim de... Acısını da tattım, m u tluluğunu da... Şükü r ettiğim de oldu, isyan ettiğim de... Sonra öğrendim ki, bu dünyadan aşk duygusunu tatmadan gö ç üp gidenler olmuş. Döndüm Allah'ıma şükür ettim b a na bu duyguların hepsini teker teker yaşattığı içi n . Aşkı kalbinize koyana bakın, size vesile ettiği kişiye değil. İyi ki seni sevdim!..

Berlin sokakları... Yolda cam kırıkları... Üzerine basıp geçiyor bir kadın o cam kırıklarının. Çıkardığı seslere duyarsız, zira kendi yüreği de o cam kırıkları gibi paramparça. Hava kasvetli, güneş yüzünü hiç göstermiyor günlerdir. Ortalıkta bunalım kol geziyor. Kadın yürüyor hedefi olmadan. Yürüyor topuklarını vura vura. Berlin... Bu şehirden ayrı geçen yılları a n ımsamak istemiyor. Sofokles'in trajedesindeki gibi; kaderinin son u nu bildiği halde te r k edip gittiği şehri dolaşmak istiyor adım adım. Şimdi bu şehirle barış zamanı. Tekrar sara c ak belki bütün a naçlığı ile onu doğura n bu şehir. Baba.. Bir kızın babasıyla kurduğu ilişki, onun ileride eşiyle, patronuyla, arkadaşlarıyla kuracağı ilişkiyi de etkilermiş. İleride erkeklere dair yapacağı g enellemenin bilgisin e babası sayesinde u l aşırmış. Babasının nasıl bir rol model olduğunu düşünmeye başlıyor. Babasından beklentileri neydi. Her zaman sığınacak bir liman olmaktan çıkmış mıydı babası? Yoks