Bir entelektüelin düşünce zinası

İnsanlar; ana babalarının ölümlülerini unuturlar da, topraklarının elden gidişini unutmazlar. Machiavelli Geçenlerde köyümüze gittiğimde doğduğum evin önünden geçtim, zaten atıl bir durumdaydı belediye de kimseye zarar vermesin diye yıkmış. Üzüldüm, içim acıdı. Doğduğum ev 5 dönüm bir arazi üzerine kurulmuştu. Bir ana bine bir ağıl, bir ahır ve köylerde tandır damı diye bilinen bir bağımsız bölümden oluşuyordu. Kocaman da bir bahçeci vardı. İçinde devasa büyüklükte bir ceviz ağacı vardı. O ceviz ağacı bütün köye yetiyordu da artıyordu bile. Dahası; kaysı, kiraz, vişne, dut, iğde ağaçları da vardı. Orası dedemin de babası olan Abdullah dede tarafından yurt edinilmiş. Abdullah dedenin 4 erkek çocuğu var. En büyüğü (dedem) köyde kalmış seksenlerin ortasına kadar. Ondan sonraki erkekler ellilerden itibaren şehre gitmişler. Abdullah dede çocuklarına 600 dönüm tarla ve o 5 dönüm arazi üstüne inşa edilen evi bırakmış. Benim kendi dedemin de şehre yerleşmesi ile orası s

  Bu sayfayı bugün şehrin keşmekeşinden sıkılmış, doğayla bütünleşmek isteyen ve en önemlisi çocuklarına bir cennet bahçesi bırakmak isteyen; bir kaç yıla yayılan azim dolu bir hikayesi olan bir kadın doğum uzmanına bırakmak istiyorum. Yazı biraz uzun ama emin olun bir solukta okumak isteyeceksiniz. Değerli ceviz dostları, Ankara Polatlı’da oluşturduğum ceviz bahçesinin kuruluş ve gelişim öyküsünü sizlerle paylaşmak isterim. Bu sayfaların ceviz sevdasına kapılmış ve bahçe kurma hayali veya niyeti olan pek çok kişiye yol gösterici olacağını düşünüyorum. Öncelikle kendimi tanıtayım: Ankara’da oturan, 54 yaşında, kamuda çalışan, Kadın Hastalıkları ve Doğum uzmanıyım. Ankara Fen Lisesi ve Hacettepe Tıp Fakültesi mezunuyum. Profesyonel seviyede İngilizce biliyorum. Evli ve 1 çocukluyum. Eşim kamuda dişhekimi, oğlum Kerem 13 yaşında. Bu satırları kaleme almamın asıl nedeni , bir gün oğlum yetişip bu bahçenin yönetimini ele aldığında geçmişinin nasıl olduğunu öğrenebileceği bir kay

Bir bakmışsın herkes var, bir bakmışsın kimse yok.. Bir bakmışsın mana var, bir bakmışsın mana dar.. Koca bir ömrü beslemiş, büyütmüş, hasta etmiş, yaşlandırmış, üzmüş, üzmemiş, sevmiş, sevememiş, üşütmüş, ısıtmış... Anlamamış.  An'lanamamışsın..bak.. fersiz yersiz renksiz... Kimsesizlik hissi sarar.. Acını çekersin tek başına.. Bazen gitmek gerek kendine.. Kalmanın büyüsünden kurtulmak gerek.. Hadi biraz Aşk üfle yüzüme.. Daha canıma okumadın hem..! Benden Gitme istersen... Derya Bugün günlerden Cuma 2016 Ocak

Yalan dünya işte senden Aha geldim gidiyorum Kalanlara selam benden Aha geldim gidiyorum Var mı sana gelip kalan Baştan başa murad alan Varın yoğun hepsi yalan Aha geldim gidiyorum Dereyi aş tepeyi aş Sonu yoktur dolaş dolaş Günden güne yavaş yavaş Aha geldim gidiyorum Yalan dünya sana böyle Kimler konup göçtü söyle Ben de işte aynen öyle Aha geldim gidiyorum Gülemedim şöyle bir gün Senelerim geçti sürgün Gönül sevdiğine dargın Aha geldim gidiyorum Arif der ki bunca yıl ay Geldi geçti vay dünya vay Yaşamaksa yaşadım say Aha geldim gidiyorum Ozan Arif Ben gökyüzünü çoktan unuttum  Bir mum ışığını bilirim güneş  Bir loş tavanı sema  Ne sıcağında yandım günün  Ne soğuğunda üşüdüm yıldızsız gecelerin  Ben denizi çoktan unuttum  Bir gözyaşımı bilirim su  Bir musluğumdan düşen damlayı  Ne sahili hatırlar yalınayaklarım  Ne yağmuru kır saçlarım  Ben sevdayı çoktan unuttum  Bir tırnaklarımı bilirim kalem  Bir dilsiz duv