Affetmek

Kimseden asla affedemeyecek kadar nefret etmedim henüz.
Umarım hayat karşıma böyle birini çıkarmaz.
Ya da zamanla nefret duygum dindi.
Bilemiyorum.
Asla affetmem dediğim kişileri bile bir zaman sonra affettim.
Tuhaf gelecek belki ama...
Affedemeyeceğimiz insan yoktur.
Affetmek için gerekli şartlar vardır.
Karşısındaki kişiyi yaptığına pişman etmeden affetmez çoğu insan.
Bende zaman zaman bu yolu izlemişimdir.
Sonunda affetmişimdir.
Aksi takdirde sırtına yük olur öyle bir mesele.
Affetmek geçmişi, geçmişte olanları değiştirmez ama bundan sonrası için önemli.
Geleceği, gelecekte olacakları etkiler, büyütür.
Bırak at sırtından onu, yük etme kendine.
Yoluna sensiz devam etsin.
Senden uzak olsun Mısır'a Sultan olsun.
Kalbimde nefret tohumlarına yer vermiyorum, kendi nefretinde boğulsunlar.


Zamansız gidişini kabullenemediğimiz, veda etmesini beceremeyen insanı bile affedebiliyorsak, herkesi affedebiliriz.
Lanet ederiz, öfke duyarız, intikam isteriz ama bir gün gelir affederiz.
Birisini sürekli kafaya takıp yaşanmayacağını anlayınca, bir gün affedip ebedi sonsuzluğa uğurluyorsunuz.
Artık o sizin için var olmuyor.
Aslında bir nevi yerine yenisini koyabileceğiniz herkesi ilerde affedebilirsiniz.
O yüzden kimseleri hayatınızın odak noktası yapmayın.

Ben en çok nankörleri ve kendi zayıflığı yüzünden başkalarını zora sokanları affetmem sanıyordum, onları bile affettim.

Ben seni affettim!
Biliyor musun?..
Her affedilmenin ardında bir iz vardır.
O iz hep affedilen tarafta kalır.
En büyük hadiseyi yapmış olan kimseler bile affedilmeyi dilediklerinde ya da beklediklerinde bıraktıkları izle yüzleşmenin ağırlığıyla yaşarlar.
Sen bu ağırlığın altında ezileceksin, bu sana yeter.